آن‌چه به آب‌های جهان مربوط است
به من هم؛
آن‌چه به دریاها
به قطره‌های گمشده‌ی باران مربوط است
به من هم؛
آن‌چه به اشک‌های تو مربوط است
آن‌چه به انسان، گیاه، به دشت‌ها و تنهایی
به قمقمه‌های کوچکی که غربتِ ما را
به شهرها می‌رساند
به من هم مربوط است.
آن‌چه به تشنگی، زخمِ آدمی
به گم‌شدن‌های در بیابان و این جهان مربوط است
به من هم مربوط است.
ربطِ آب و من
ربطِ باد و گیاه
ربطِ خداوند و آدمی‌ست.
من به آب مربوطم
به چراغ، چارراه
به تو، گریه، هراس؛
به گنجشک‌های گم‌شده
به تو که دیر به خانه می‌رسی یا نمی‌رسی.
من به من، به تو، به تن، وطن مربوطم؛
این‌جا
تنها جایی‌ست
که به هیچ‌کس مربوط نیست.
- هیوا مسیح