من، دچار توهّم هستم که فکر میکنم با تکّه‌تکّه کردن سخنم، میتوانم از سخن‌سازی بر اساس تخیّل دربارة خود دست بردارم؛ میتوانم هزینة فرارَوی را کاهش دهم؛ امّا از آنجا که قطعه (هایکو، قِصار، ایده، نکتة یادداشتی) در نهایتِ خود، یک ژانر سخن‌ورانه است و از آنجاکه سخنوری آن لایه‌ای از زبان است که بهترین قابلیّت را برای تأویل دارد، من در عین حال که فکر میکنم دارم خودم را میپراکنم، در واقع فقط، بشکلی کاملاً حرف‌شنوانه، به بستر تخیّلات بازمیگردم.
رولان بارت - رولان بارت نوشتة رولان بارت