میزبانِ باران بودم،
گلی برایم به یادگار گذاشت.
میزبانِ آفتاب بودم،
آینه‌ای برایم به یادگار گذاشت.
میزبانِ درخت بودم،
شانه‌ای برایم به یادگار گذاشت.
مهربانم!
میزبانِ تو که شدم،
گل و شانه و آینه را با خود بردی
و شعری برایم به یادگار گذاشتی.
- شیرکو بی‌کس، ترجمه‌ی فریادِ شیری
:)
Posted by: at May 11, 2006 09:31 AM